 |
| De initiatiefnemers aan de Torenvalktocht |
Wat ging er aan vooraf?
Sinds 6 jaar, dus al in 2004, kreeg Freddy van Arnhem het idee om (weer) te gaan wonen op het water. Niet alleen maar in een collectief. Wonen op het water, dichtbij de natuur, genieten van vrijheid en ruimte om je heen. En dat in Lelystad, een stad waar wonen in groen, ruimte, lucht bij het water in de doelstelling van structuurplannen 2015 staan. Op de zeepkist.
Als initiatiefneemster van dit project klom zij in 2006 op de zeepkist in het gemeentehuis van Lelystad tijdens de pauze van de gemeenteraadsvergadering. Het zogenaamde Opinieplein van de gemeente heeft de functie van spreekstoel voor burgers die aandacht willen voor hun idee. Hoewel zij dit helemaal niet had verwacht en dacht uitgelachen te worden, waren er een aantal raadsleden en medeburgers die erg enthousiast waren en mee wilden helpen dit initiatief verder uit te werken en tot een succes te maken. Daarvoor moest er een burgerinitiatief ingediend worden. Er moesten 50 handtekeningen verzameld worden om het voorstel tot drijvend wonen op de agenda van de gemeenteraad te krijgen. Dat lukte! Gelukkig had de plaatselijke krant het verhaal opgepikt en zo ging de bal rollen. De positieve reacties stroomden binnen wat uiteindelijk heeft geleid tot het oprichten van de stichting Drijf in Lelystad.
Aanhaken of niet?
Wij stonden op de mail lijst en bleven zo op de hoogte van de plannen en de ontwikkelingen. De zin in veranderen bleef knagen. In maart 2009 stond Freddy weer op de stoep met de vraag of we definitief wilden beslissen of we mee wilden doen of niet. Er was een locatie gevonden in de Torenvalktocht, een sloot parallel aan de spoorbaan naar Almere richting Oostvaardersplassen. Een prachtige groene plek aan de rand van de nieuwe wijk de Warande onder de rook van de stad. Inmiddels waren er ontwerpen gemaakt die zowel voor de stichting als voor de gemeente acceptabel waren. Ze voldeden aan het beeldkwaliteitplan zoals was opgesteld in samenspraak met het projectteam welke inmiddels was opgericht en toegewezen als gesprekspartner van de gemeente voor de stichting. Duurzaam en milieubewust: dat waren de sleutelbegrippen bij de ontwikkeling. De eerste schetsen van zowel de woningen als de plek en omgeving spraken ons aan en vooral ik werd enthousiast. Op een zonnige zaterdag in april ging ik kijken op de plek. Met de laarzen aan en door de modder kwam ik bij de Torenvalktocht. De contouren van de kom waren al zichtbaar. Wat een plek!
Op 26 juni 2009 tekenen de eerste deelnemers aan de Torenvalktocht.
Aanhaken of niet?
Wij stonden op de mail lijst en bleven zo op de hoogte van de plannen en de ontwikkelingen. De zin in veranderen bleef knagen. In maart 2009 stond Freddy weer op de stoep met de vraag of we definitief wilden beslissen of we mee wilden doen of niet. Er was een locatie gevonden in de Torenvalktocht, een sloot parallel aan de spoorbaan naar Almere richting Oostvaardersplassen. Een prachtige groene plek aan de rand van de nieuwe wijk de Warande onder de rook van de stad. Inmiddels waren er ontwerpen gemaakt die zowel voor de stichting als voor de gemeente acceptabel waren. Ze voldeden aan het beeldkwaliteitplan zoals was opgesteld in samenspraak met het projectteam welke inmiddels was opgericht en toegewezen als gesprekspartner van de gemeente voor de stichting. Duurzaam en milieubewust: dat waren de sleutelbegrippen bij de ontwikkeling. De eerste schetsen van zowel de woningen als de plek en omgeving spraken ons aan en vooral ik werd enthousiast. Op een zonnige zaterdag in april ging ik kijken op de plek. Met de laarzen aan en door de modder kwam ik bij de Torenvalktocht. De contouren van de kom waren al zichtbaar. Wat een plek!
Veel ruimte en groen, ver kunnen kijken richting de Hollandse Hout, toch beschut door de wallenkant voor de wind en de natuur altijd dichtbij. Er zou zelfs sprake kunnen zijn van zwemwaterkwaliteit van het water waarin we komen te liggen! En wat te denken van schaatsen in de winter?
Ik was om. Ik wilde wel drijvend gaan wonen op deze plek. Een aantal dagen heb ik op Irene ingepraat en aangedrongen en geprobeerd te overtuigen van de fantastische mogelijkheden van dit project. Dat lukte uiteindelijk maar een landrot met watervrees krijg je niet zomaar om.
We werden uitgenodigd om onze motivatie bij het bestuur te komen vertellen. Een leuke klus die wel op de zenuwen heeft gewerkt.
Op 26 juni 2009 tekenen de eerste deelnemers aan de Torenvalktocht.
Een mooi ritueel met prosecco, mooie woorden en toespraakjes, een cadeau van de gemeente uit handen van Ellen de Jong, de projectbegeleider. En alsof het zo moest zijn: we kwamen met de “zeep”kisten, de hapjes en de drankjes en alles wat hoort bij een officiële bijeenkomst ter plekke en de zon gaat schijnen!
Als echte polderpioniers maar dan in een moderne versie, voelden wij ons betrokken bij de ontwikkeling van de stad en de provincie op dit nieuw te ontwikkelen stukje Lelystad!
Wat een toekomst gaan we tegemoet!
Een spannende periode begint.
Een spannende periode begint.
We moeten na gaan denken over het ontwerp van ons nieuwe drijvende huis. Regelmatig zitten we bij elkaar met de architecten van architectenbureau Attika uit Amsterdam. Er liggen 4 prototypes met verschillende indelingen op de tekentafel. Kiezen we voor twee woonlagen of wordt het split level woning? Hoelang en hoe breed? De breedte is weliswaar niet zo moeilijk: 6.90m. Breder kan niet anders komen we klem te zitten in de sluis bij Lelystad-Haven!
Plaatjes en foto’s in woontijdschriften helpen ons in onze wensen en ideeën. We leggen een woonwensenboekje aan. Soms scheur ik zelfs bij de kapper foto’s uit tijdschriften. In een grand café in Amsterdam waar we een borrel drinken en bladeren in de Eigen Huis & Interieur komen we dé foto tegen van dé woontrap: een brede trap die kamer en keuken verbindt. Dat wordt een uitgangspunt voor het ontwerp van onze toekomstige split level woning!
Regelmatig, één keer per maand, komen we bij elkaar om geïnformeerd te worden door het bestuur van de ontwikkelingen. Maar ook om nieuwe deelnemer drijvers ritueel in te wijden in onze club. Rituelen zijn ontstaan en horen inmiddels bij onze groep: ondertekenen doe je met je voeten in een bak water met een bos riet aan de zijkanten. Fluitjes van vogelgezang completeren het groene gevoel van buiten en natuur.
Zo kennen we op een leuke manier onze buren al. Het is ook een culinaire club geworden: uit praktische overwegingen komen we om 17.00 uur bij elkaar, vergaderen, en sluiten af met het eten van heerlijke gerechten die we hebben klaar gemaakt.
Drijvend wonen in beeld: een cameraploeg van de VPRO komt filmen
Dat lijkt me leuk! Ik neem contact op met de VPRO en leg onze plannen voor. Ze vinden het een fantastisch idee. Lelystad geeft mensen de ruimte om hun stad te maken. De stad maakt ons ook: wij worden (hopelijk) zeer tevreden en blije bewoners van een nieuwe unieke wijk waar we allemaal trots op zullen zijn in de toekomst.
Drijvend wonen in beeld: een cameraploeg van de VPRO komt filmen
In september worden er rondom de Internationale Architectuur Biënnale in Rotterdam allerlei activiteiten ontwikkeld. In de Volkskrant las ik een artikel over stedenontwikkeling in de wereld: voor het eerst in de wereldgeschiedenis woont meer dan de helft van de wereldbevolking in steden – vaak in sloppenwijken - en de mondiale trek naar de stad gaat door. Wat bepaalt dan de kwaliteit van leven in de stad en hoe houden we de stad leefbaar? De VPRO duikt in dat stadsleven en maakt de balans op. Daarbij gaan ze op zoek naar een antwoord op de vraag: maakt de mens de stad of maakt de stad de mens?
Lezers wordt gevraagd een idee voor een antwoord uit te werken in een film of fotoreportage en mee te dingen naar de “Droomstadbokaal”.
Dat lijkt me leuk! Ik neem contact op met de VPRO en leg onze plannen voor. Ze vinden het een fantastisch idee. Lelystad geeft mensen de ruimte om hun stad te maken. De stad maakt ons ook: wij worden (hopelijk) zeer tevreden en blije bewoners van een nieuwe unieke wijk waar we allemaal trots op zullen zijn in de toekomst.
Op locatie wordt gefilmd. Een spannende gebeurtenis voor leken zonder cameraervaring of mediatraining. Maar zoals altijd: Freddy brengt het er erg goed van af!
Het filmpje komt uiteindelijk op de site maar laten we nou net naast de droomstadbokaal grijpen! Wel gaan Rien, Marianne, Freddy en Irene naar Rotterdam voor de prijsuitreiking en naar de Architectuur Biënnale. Dat dan weer wel!
Bekijk de video opnames via de link: http://eeuwvandestad.nl/archives/7039
De straatnaam
Op de bijeenkomst van 28 oktober 2009 staat een belangrijk onderwerp op de agenda: we mogen aan de gemeente een voorstel doen voor een straatnaam. De restrictie is dat het een naam moet zijn die te maken heeft met water en waterplanten. Zoals echte onderwijzers dat dan regelen: er staat een ‘flap-over’ in de kamer waar we onze fantasie kunnen laten gaan en
suggesties op kunnen schrijven. Vervolgens wordt met gele stickertjes volgens het democratische principe ‘de meeste stemmen gelden’ een naam gekozen. Afspraak is dat er een top 3 naar de gemeente gaat die de uiteindelijke naam kiest.
 "Rietkraag" werd afgewezen dus het werd uiteindelijk "second best"  |
Oeverzegge (carex riparia) |
De ontwikkelingen in de Warande gaan gestaag door. Ook aan het sociale aspect van wonen in een nieuwe wijk wordt aandacht besteed door de gemeente. Een beeldend kunstenaar is ingehuurd om te werken aan de sociale opbouw en sociale verbanden in de nieuwe wijk. Dit leidt tot: een deurmatgesprek!
We komen aan in de Warande tegen 19.00 uur. We zien de keet van stichting de Barak staan. Buiten staat een ronde tafel met houten stoelen er omheen op een rond groen kleed van kunstgras. Als een * gemaakt: de asterix, symbool voor geboorte. De geboorte van een nieuw idee en een nieuw huis. Op elk rondje ligt een deurmat. De tafel waar we aan komen te zitten is beschilderd met ‘gelukswolken’ ingekleurd en ingeschreven door de jongeren. Filosofische maar ook eenzame kreten als: vrijheid blijheid, vrijheid = geluk, ruimte geeft mogelijkheden, dromen – wensen – doen – vrij zijn: prachtig bedachte termen. Temeer daar je bedenkt dat ze in een onvrije situatie door jongeren zijn bedacht.
Geluk
Stichting de Barak
Stichting de Barak is een kunstenaars broedplaats in Lelystad. De barak is inmiddels verdwenen. Maar een maquette en een website als virtuele ruimte laat zien hoe het ooit was. Het idee is om in de nieuw te bouwen wijk een poging te doen om het sociale netwerk, nodig voor de geluksbeleving van toekomstige bewoners, te onderzoeken en vorm te geven. Net als de infrastructuur van wegen, riolering en leidingen heeft een wijk ook een sociaal netwerk nodig. Deze voorbereiding hiervoor doet hij via de zogenaamde deurmatgesprekken met toekomstige bewoners. Interessant is dat hij dit project heeft voorbereid met leerlingen/gedetineerden van de jeugdgevangenis Rentray, in de verre verte onze buren. Een schril contrast met hun behuizing en de onze: gevangenschap en vrijheid.
Certificaat
Eigenlijk zijn wij Jack een fase voor: wij zijn al een sociaal netwerk, wij weten al wie onze buren worden en wij hebben al veel inspraak en invloed op de bouw van onze woningen en de plek waar we komen te liggen. Dit sluit mooi aan bij de visie die Jack heeft over de ideale volgorde van wonen. Wanneer het gaat regenen is onze camper een uitkomst. Het gesprek zetten we voort onder dak. Aan het einde krijgen we alle vier een gelukscertificaat: we zijn geslaagd als gelukszoekers in de nieuwe woonomgeving en geslaagd als toekomstige bewoners in een nieuwe woonomgeving! Jack is onder de indruk van onze groep. En wij: wij passen heel goed in zijn project!
Foto's: Irene Stift
Geen opmerkingen:
Een reactie posten