Zondag 27 november 2011.
De afgelopen weken is er hard gewerkt aan onze kom. Enorme machines, grijpers, bull dozers en andere grondwerk machinerieën rijden rond en doen wat ze moeten doen: graven, grond verplaatsen, egaliseren, schuiven en scheppen. De landmeters meten waar paaltjes komen te staan. Deze geven (denk ik) de toekomstige weg aan. Ook geven ze aan waar onze schuurtjes komen te staan en dus ook waar de loopbruggen worden neergelegd. De zanddijk die er lag is weggeschoven en nu zie je goed waar de weg komt te liggen. Een geul is gegraven waarin allerlei kleurige kabels worden gelegd. Wat zit er toch ontzettend veel belangrijks onder de grond in een nieuwe wijk! Alle grond die is weggegraven, ligt achter de zandweg en wordt straks ingericht als parkachtig bos, of andersom: bosachtig park. Dit deel komt precies achter ons huis te liggen.
Ook is nu goed te zien wat wordt bedoeld met “een natuurlijk verloop van de oevers” waardoor onze woningen een flink eind op het water komen te liggen. Het is een mooie gedachte dat medewaterbewoners makkelijk in en uit het water kunnen komen. Hoewel ik dat een minder prettig idee vind voor kikkers! Die mogen wat mij betreft een eind bij onze woning wegblijven . Misschien werkt een bordje: “verboden voor kikkers”. Of we tikken een eigen reiger op de kop die rondom ons huis kikkers gaat vangen. Zijn die beesten te temmen? Toch eens uitzoeken op internet.
Er zijn nog wat figuurlijke hobbels te nemen door de gemeenteraad. Omdat het een gecompliceerde constructie is: het bestuur van het CPO wordt eerst eigenaar van de grond en kort daarop nemen de individuele eigenaren de grond over van de stichting, ligt er nog een juridische klus. Je zal maar net in die tussentijd een hartaanval krijgen en het loodje leggen! Ook wordt er al aan onze kavels geklust terwijl we nog geen eigenaren zijn. Maar dat geldt voor alle kavels inde Warande. Maar omdat wij in een CPO opereren is de raad er niet van overtuigd dat alle financiële risico’s goed zijn afgedekt.
Ook wordt er hard gewerkt door ABC om het voor elkaar te krijgen dat we alsnog via het water op de plek komen te liggen: het zogenaamde invaren. Dat is veel minder risicovol dan het oorspronkelijke plan: hijsen op een dieplader en intakelen op de plek aan de Oeverzegge. Er bestaat een groot risico dat tijdens deze hele takel- en hijsprocedure schade aan de woningen ontstaat. Via water is het veiliger: maar dan moet tijdelijk het polderwaterpeil met 25 cm worden opgehoogd. Een flinke week regen betekent ook een verhoging van dit waterpeil maar nu ligt het wat anders natuurlijk. Ook hier is de nauwe samenwerking met Waterschap Zuiderzeeland nodig.
Het waait hard op zondag 27 november. De wind giert door onze haren. De wolken, grijs en vol met regenbuien die dreigen te vallen, jagen langs de hemel. Het is geen mooi weer om foto’s te maken. Toch is het een mooie dag om hier rond te banjeren.
